Epigram boek II.26

Mijden wij in deze coronatijden angstvallig elke persoon die hoest, dan was dat in de Oudheid wel even anders. Een hardnekkige hoest porde immers de erfenisjagers aan tot actie. In epigram I. 10 waren we Maronilla al tegen het aartslelijke lijf gelopen. Dat Gemellus het toch in zijn hoofd gehaald had om met haar te trouwen, had maar één voor de hand liggende reden: haar hoest voorspelde een ras levenseinde en een al even ras opstrijken van de erfenis. In onderstaand epigram hoopt Bithynicus dat Naevia zo snel mogelijk de pijp uitgaat…

II. 26

Naevia lijkt permanent in ademnood te verkeren
en hoest en piept alsof ze gaat creperen.
Maar, Bithynicus, daar vergis je je toch wel even:
Naevia wil je gewoon charmeren
en blijft intussen doodleuk verder leven.