Tafelschuimer

De rozen van Heliogabalus door Lawrence Alma Tadema
‘De rozen van Heliogabalus’, Schilderij van Lawrence Alma Tadema (1888)

Mijn trots en de stijgende coronacijfers weerhouden mij ervan om bij mensen naar een uitnodiging voor een gratis diner te hengelen. Vooral wanneer ik zelf geen zin heb om te koken en des te meer zin om te kletsen, moet ik heel erg m’n best doen om die neiging te onderdrukken. Maar waarom eigenlijk, bedenk ik nu? Bij de Romeinen was die “captatio cenae” heel gewoon. En ik ben niet te beroerd om naast m’n sprankelende persoonlijkheid ook een fles uitstekende wijn mee te brengen. Leuke conversatie zat trouwens. Geef me om het even welk onderwerp en ik lul probleemloos de volle vijf minuten vol. Of ik merk aan de gastheer dat de sfeer gespannen wordt en dat hij me indringend aankijkt? Say no more! Dan hou ik wel even m’n kwebbelbek. Dansen kan ik trouwens ook, zeker na die fles uitstekende wijn. Ik hou ook meestal netjes m’n kleren aan, hoewel ik dat na die hoeveelheid wijn niet meer plechtig kan beloven. Aan de rit huiswaarts met de auto waag ik me dan wel niet meer. Dus sowieso graag ook een extra slaapplek voor me voorzien. Liefst geen zetel, maar een volwaardig bed. Een Auping als het even kan. Ik ben geen twintig meer. Laat die uitnodigingen maar komen, vriendjes! Ik schaam me hoe langer, hoe minder.

2.11

Met betrokken gezicht sloft Selius door de zuilengangen.
’s Avonds laat, Rufus, loopt hij daar nog rond te hangen.
Een stil verdriet op z’n lusteloze gelaat
met z’n neus oneervol gedrukt tegen de straat.
Hij slaat zich op de borst, rukt de haren uit het hoofd.
Je zou onmiddellijk hebben geloofd:
z’n broer is dood of minstens een goede vriend.
Maar nee, voorlopig wordt hij gul door het lot bediend:
zijn beide zonen zijn – ik hoop nog lang! – gezond en wel.
En ook zijn vrouw bezit een kloek gestel.
Bezittingen en slaven zijn zoals het hoort.
Over pachter en rentmeester geen kwaad woord.
Waarom dan al dat rouwmisbaar?
Thuis eten valt hem zwaar. (1)

Noot bij de tekst:
(1) Eten was net zoals baden dé sociale activiteit bij uitstek. Wilde je zaken regelen of mensen van belang leren kennen, dan ging je niet naar het forum, maar liep je even het badhuis binnen op zoek naar die of die. Ook tijdens de cena, het diner en voor Romeinen dé belangrijkste maaltijd, kon je je voordeel doen. Zeker als je bij een invloedrijke politicus thuis werd uitgenodigd. Selius moet het zonder invitatie stellen en loopt, zo ellendig door de ander over het hoofd gezien, vreselijk te balen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *