Postumus, wtf?! (epigram 2.22)

Waren de kussen van Postumus eerst flauw en halfslachtig met zijn ‘dimidio labro’, dan duwt hij nu vrolijk smakkend een stevige, klinkende zoen op Martialis’ wang:

2.22

Wat heeft dít, Phoebus en je negen zussen, te betekenen?
Is dit jullie gevoel voor humor om zo met je poëet af te rekenen?
Postumus, die me altijd maar een half kusje gaf,
kust me voortaan met beide lippen als straf!

In dit epigram aanroept Martialis plechtig Phoebus Apollo en de negen Muzen, die de beschermgoden zijn van de poëzie. Martialis voelt zich door hen in de steek gelaten, omdat ze Postumus met zijn onreine mond (Lat os impurum) laten begaan.