Martialis over drank: Epigrammen I.18 en IV.84

Gebrek aan generositeit is onvergeeflijk voor een gastheer. Gevoel voor humor trouwens ook, maar dat is een andere kwestie. In onderstaande epigrammen voert Martialis eerst de vrekkige Tucca ten tonele, die de truc van Jezus toepast en een uitstekende Falernische wijn op magische wijze vermeerdert door er most van een erbarmelijke kwaliteit aan toe te voegen. Voor de leken onder u: most (Lat. musta) is het sap dat men verkreeg na het persen van de druiven. Most is dus nog geen echte wijn. In het tweede epigram werkt krenterige Ponticus met twee verschillende soorten glazen: een van doorschijnend glas, en een ander van ondoorschijnend fluoriet (Lat. murra). Zo valt het minder op op welke wijn hij zijn gasten trakteert. Uit het drinkservies dat hij zijn gasten voorschotelt, mag overigens duidelijk zijn dat Ponticus puissant rijk was. Enkel zeer rijke mensen konden zich immers een glazen drinkservies veroorloven. En murra, dat geïdentificeerd wordt met het mineraal fluoriet, was spreekwoordelijk duur: zo zou keizer Nero volgens Plinius één miljoen sestertiën neergeteld hebben voor een drinkbeker uit fluoriet.

I. 18

Wat bezielt je, Tucca, om aan uitstekende wijn

most toe te voegen met de smaak van azijn?

Wat is het voordeel van die kattenpis?

Of zie ik het helemaal mis

en heeft de Falernische wijn jou iets misdaan?

Voor ons is het simpel: onvergeeflijk is wat jij hebt gedaan.

je hebt een uitstekende drank verprutst!

Je hebt er verdorie gif doorheen geklutst!

Je gasten verdienen misschien een ellendige dood,

maar zo’n dure amfoor verdient beter dan wat jij erin goot.

IV. 84

Wij drinken uit een beker van glas, jij, Ponticus uit een van fluoriet.

De reden waarom ontgaat ons niet.

Bij twee verschillende soorten wijn

moeten de glazen natuurlijk ook verschillend zijn.