Epigram boek XI.23

15 Funny Wedding Cake Toppers to Make Your Guests Laugh!

Als je Martialis mag geloven, dan was een huwelijk in de Oudheid kommer en kwel. Waarschijnlijk was dat ook zo: de meeste huwelijken waren gearrangeerd en het was niet belangrijk of je je partner nu graag zag of niet, zolang er maar een resem wettige erfgenamen voortgebracht werd. De na te streven deugd binnen een Romeins huwelijk was ‘concordia’, het samenleven in harmonie, wat er in de praktijk op neerkwam dat de vrouw wel erg veel moest slikken van manlief. Als het al tot een huwelijk kwam natuurlijk, want het bleek erg moeilijk om zo’n begeerlijke brok als Martialis te strikken…

XI. 23

Sila wil met me trouwen, ik mag vragen wat ik wil.

Ik wil niet met Sila trouwen, ze mag beloven wat ze wil.

Dit is dus m’n antwoord op haar aanhoudend gekweel:

“Een bruidsschat van een miljoen is niets te veel.

De huwelijksnacht kan je op je buik schrijven,

in aparte bedden slapen onze lijven.

De enige die ik in mijn armen neem is mijn minnares

of ik leef me uit met jouw of mijn dienares.

Een wulps slaafje mag me geile kussen geven,

of jij daar nu wél of niet mee kan leven.

Tijdens het diner liggen we ver genoeg uiteen.

Steelse aanrakingen hoef ik niet tegen m’n been.

Als ik dan toch naar een kus van je verlang,

dan niet op de mond, maar op mijn wang!

Als jij, Sila, deze voorwaarden zonder protest aanvaardt,

wordt je huwelijksaanzoek de last en moeite nog waard.”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *