Epigram boek XI.102

Standbeeld van een Romeinse godin uit de 2de eeuw na Christus. Helemaal links: de maagdelijk witte versie, rechts de gereconstrueerde versie zoals die er waarschijnlijk moet uitgezien hebben: fel gekleurd.

“Sois belle et tais-toi”. Ook dat cliché is terug te voeren naar een van de epigrammen van Martialis. Als een feminist(e) deze vertaling toevallig zou lezen: het is niet nodig om in deze context Martialis ongemeen hard aan te pakken en hem aan te klagen wegens seksisme. In de Oudheid werden vrouwen immers per definitie op alle vlakken, zeker op het intellectuele vlak, als inferieur aan de mannen beschouwd. Een Romeinse man gedroeg zich dus sowieso, willens nillens als een seksistisch zwijn. Vandaag weten we intussen dat “Sois beau et tais-toi” evengoed bestaat en minstens even vaak voorkomt. Laat u dus niet het harnas injagen. Geloof me, er zullen nog veel foutere teksten op deze blog verschijnen.

XI. 102

Je hebt een mooi lijf, Lydia. Dat spreek ik niet tegen.

Jammer dat je zo weinig inhoud hebt meegekregen.

Stil als een standbeeld moet je dus wezen.

Zo hoef je geen afbreuk aan je schoonheid te vrezen.

Want als je probeert te praten over gewichtige zaken,

zit je vooral jezelf belachelijk te maken.

Zorg alleen dat de aediel(1) je niet ziet:

een sprekend standbeeld betekent ongeluk in ’t verschiet.

Noot bij de tekst:

(1) Een aediel was een Romeinse politicus die o.a. verantwoordelijk was voor het onderhoud van de openbare gebouwen of de organisatie van de spelen. Een andere taak die in dit epigram vermeld wordt, is het rapporteren van voortekens die konden wijzen op dreigend onheil, zoals pratende standbeelden.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *