Epigram 11.31

Gierige gastheren krijgen er flink van langs bij Martialis, die niet per se luxueuze & exquise gerechten wil zien op tafel, maar toch iets meer dan het “trompe l’oeil-voedsel” dat Caecilius z’n gasten voorschotelt…

Epigram 11.31

Caecilius lijkt de Atreus der pompoenen wel
hoe hij ze fijntjes ontdoet van hun vel.
Hij snijdt ze in duizend stukjes klein.
Het zouden Thyestes’ eigen zonen kunnen zijn.
Dadelijk verschijnen ze als voorgerecht op je bord.
Benieuwd naar wat de eerste, tweede en derde gang wordt?
Pompoen, pompoen en nog eens pompoen.
En ook voor het dessert moet je het met dezelfde groente doen.
Pompoenen zitten in de flauwe gebakjes
en in de cake, gesneden in dunne plakjes,
in dadels, een gekende theatersnack.
En ook in z’n gehaktschotels verrek!
Je zou geloven dat het linzen waren of bonen.
Zelfs champignons en worstjes kan hij uit pompoenen klonen,
tonijnstaarten en sprotfilet.
Dat zijn de truken van de bottelier:
de lekkerste snoepjes zitten in bittere bladeren verborgen.
Met diezelfde sluwheid zal Caecilius je diner verzorgen.
Schotels en kommen, schalen en borden
zullen het recipiënt van pompoengerechten worden!
Verfijnd noemt hij het! Ronduit charmant!
dat voor één duit het voedsel op je bord is beland!