Dappere Arria in epigram 1.13

Arria (1ste eeuw n.Chr.) is de echtgenote van de generaal Caecina Paetus, stoïcijns filosoof en oprecht republikein, die zijn steun heeft gegeven aan Scribonianus in diens verzet tegen keizer Claudius. Na de mislukking van die opstand, die plaatsvond in de Romeinse provincie Illyricum (het westelijk deel van de Balkan), wordt Paetus in 42 gevangen genomen en naar Rome gevoerd. De keizer geeft hem het bevel om zelfmoord te plegen, maar Paetus kan zich daartoe niet vermannen en heeft het voorbeeld van zijn vrouw nodig. Zij grijpt een zwaard en doorboort haar borst. Terwijl ze haar echtgenoot het zwaard aanreikt, zegt ze: ‘Paete, non dolet’ (Paetus, het doet geen pijn.). Dan slaat Paetus de hand aan zichzelf. Plinius Minor heeft het verhaal uitgebreid beschreven in brief 3.16.

Martialis verzint in onderstaand epigram een variatie op dat verhaal:

1.13

Arria, de ideale echtgenote, overhandigde haar man het zwaard,
dat net het malse vlees van haar eigen hartstreek had aanvaard.
‘Geloof me maar,” zei ze, “deze wonde doet geen pijn.
Jóuw wonde, Paetus, díe zal ondraaglijk voor me zijn.”