Praatzucht (epigram 7.10)

Nihil novi sub sole. Ook in de Oudheid liepen er al te duchten individuen rond, die – in de hoop zelf buiten schot te blijven – andermans vuile was buiten hingen…

7.10

“Eros wordt genomen in de kont,
Linus bevredigt mannen met de mond.”
Maar Olus, wat heb jíj daarmee te maken?

“Matho betaalt zich blauw aan de hoeren,
Sertorius laat zich na een diner pas ’s morgens vroeg terug naar huis vervoeren.”
Maar Olus, zijn dat nu werkelijk joúw zaken?

Matho doet met zijn geld wat hij wil
en in jouw huis blijft het de hele nacht stil.

“Lupus kan Titus niet meer terugbetalen.”
Ach Olus, waarom moet je d’ er altijd andermans zaken bijhalen?
Lupus komt voor zijn lening toch niet bij jou aankloppen?
Je zou beter eens de hand in eigen boezem stoppen.
Voor je tweedehandstoga heb je een lening aangegaan.
Niemand staat nog borg. Bij iedereen heb je afgedaan.
Je vrouw bedriegt je aan de lopende band
en zonder bruidsschat vraagt niemand je dochters hand.
En zo kan ik nog duizenden dingen opsommen.
Maar wat jíj doet, Olus, kan me eigenlijk niet bommen.